sobota, 30 stycznia 2010
baaardzo warto
Lecz nie szukajcie tam sensu, ukrytych znaczeń, paradoksów czy metafory - to tylko lub aż wspaniałe widowisko wyobraźni, rozrastające się poza granicę logiki.
Plus śliczna Lily Cole.
wtorek, 26 stycznia 2010
poniedziałek, 25 stycznia 2010
gdy się nudzisz zabierz rolkę
piątek, 22 stycznia 2010
http://drycha.blogspot.com/
z cyklu: zrób to sam
http://www.purlbee.com/
polecam!
Generalnie podchodzę do szycia, robienia na drutach i filcowania bardzo ostrożnie, bo to nie mój teren; kiedyś zaczęłam robić szal na drutach i nie potrafiłam skończyć, gdy osiągnął 6 metrów sprułam go i oddalam komuś wełnę ;) ale bardzo podziwiam wszystkich, którzy opanowali pradawną sztukę wyplatania, dziergania i tkania! W końcu jest to jeden z wyznaczników początku cywilizacji, w dużym uogólnieniu.
Czuję się dobrze raczej przy twardej i brudnej pracy, jak rzeźba, glina, pigmenty, spawanie, drewno... a tu nagle staję bezradna wobec koronki ;D
Polecam całego bloga, nie podaję linków do poszczególnych prac, szukajcie sami. Miłych odkryć!
wtorek, 19 stycznia 2010
pasowałoby na nową "wizytówkę" Instytutu?
czwartek, 14 stycznia 2010
ZAKOŃCZENIE semestru
środowy rozkład jazdy - patrz - ramka po prawej stronie pt "zaliczenia".
uwaga - wykład z designu rozpocznie się później
14 30
proszę o:
1.przyniesienie prac do oceny
2. pogodzenie się z myślą, że trzeba je zostawić w Instytucie i dołączyć do nich podpis (na odwrocie albo przywiązać metkę do lampki, abażura, pudełka, mozaiki)
3. jeśli pogodzenie nie wchodzi w grę to proszę pracom zrobić zdjęcie i nakleić na planszę do prezentacji - format dowolny, podpisać się, podać rok studiów i przedmiot
4. niezależnie od powyższych: proszę o przesłanie mi zdjęć Waszych prac na maila (archiwizuję prywatnie niezależnie od Instytutu)
Sesja poprawkowa trwa do końca marca. mam nadzieję, że nikomu z Państwa ta informacja się nie przyda. Do zobaczenia.
Pytania proszę wysyłać na maila.
uwaga - wykład z designu rozpocznie się później
14 30
proszę o:
1.przyniesienie prac do oceny
2. pogodzenie się z myślą, że trzeba je zostawić w Instytucie i dołączyć do nich podpis (na odwrocie albo przywiązać metkę do lampki, abażura, pudełka, mozaiki)
3. jeśli pogodzenie nie wchodzi w grę to proszę pracom zrobić zdjęcie i nakleić na planszę do prezentacji - format dowolny, podpisać się, podać rok studiów i przedmiot
4. niezależnie od powyższych: proszę o przesłanie mi zdjęć Waszych prac na maila (archiwizuję prywatnie niezależnie od Instytutu)
Sesja poprawkowa trwa do końca marca. mam nadzieję, że nikomu z Państwa ta informacja się nie przyda. Do zobaczenia.
Pytania proszę wysyłać na maila.
poniedziałek, 11 stycznia 2010
salon odrzuconych czyli Joshua Ben Longo i jego monstra
niedziela, 10 stycznia 2010
kultura współczesna "o designie" - kwartalnik
http://www.kulturawspolczesna.pl/archiwum.php
O designie
Marcin Składanek
Wprowadzenie: design jako wyzwanie
Współcześnie pojęcie designu zdaje się wykraczać poza wszelkie kategoryzacje. Powszechna obecnie akceptacja złożoności designu łączy się z równie powszechną świadomością potrzeby istotnej rekonfiguracji dotychczasowego modelu badania designu. Poszukiwanie adekwatnych formuł analizy skomplikowanych układów, w których funkcjonuje współczesny design, otwiera przestrzeń interdyscyplinarnych, rozproszonych i wielopoziomowych eksploracji wymagających stałego konstruowania metod i pojęć organizujących debaty. Wobec wyjątkowego rozmnożenia praktyk designu szczególnej mocy nabiera pytanie o jego status i funkcję w szerszym układzie współczesnej kultury. Integracja perspektywy badań kulturowych oraz badań designu, w dużej mierze wciąż jeszcze potencjalna, może przysłużyć się konstrukcji bardziej holistycznego ujęcia zarówno kultury, jak i designu.
Weronika Bryl-Roman
Inflacja designu?
Design urasta obecnie do rangi kulturowego konceptu, który wykracza poza ramy projektowania przedmiotów. Nasilają się tendencje traktujące design jako oręż w zmaganiach z wyzwaniami dnia dzisiejszego (urban design, social design, sustainable design). Tradycyjny wymiar projektowania, ukierunkowany na wytwarzanie dóbr konsumpcyjnych, bywa pożywką np. dla praktyk culture jamming i innych działań spod znaku designu krytycznego. Pole kulturowych praktyk definiowanych jako design poszerza się. Czy jednak design nie pada ofiarą nadużycia, wówczas gdy za jego pomocą próbuje się porządkować niemal całą rzeczywistość ludzkiego działania i jego wytworów?
Józef A. Mrozek
Historia designu a historia sztuki
Jesteśmy w ostatnich latach świadkami rosnącego zainteresowania historią designu, czemu towarzyszy stawianie pytań o miejsce wzornictwa przemysłowego w kulturze i cywilizacji. Wzornictwo, podobnie jak sztuka stosowana, jest zwykle umiejscawiane w kręgu sztuk pięknych, a działalność projektanta uznawana za kreację artystyczną. Jednak współczesny design nie mieści się w tak nakreślonych ramach. Cele, jakie sobie stawia, diametralnie różnią się od celów sztuki, podobnie jak narzędzia i środki wyrazu, którymi się posługuje. Prezentowany tekst stara się dowieść, że historia wzornictwa nie jest częścią historii sztuki, lecz historii cywilizacji, a metodologia badań tej dyscypliny jest obecnie bliższa antropologii kultury niż historii sztuki.
Guy Julier
Od kultury wizualnej do kultury designu
Artykuł dotyczy sposobów, na jakie badania designu oraz kultury sytuują się wobec obiektów swoich studiów oraz jak definiują zasięg własnych eksploracji. Autor analizuje paradygmat kultury wizualnej jako określony sposób postrzegania, eksponując jednocześnie jego ograniczenia w ujęciu designu. Twierdzi, że hermeneutyczne stanowisko zajmowane przez niektórych przedstawicieli badań kultury wizualnej tłumaczy ich dyskomfort i niemożność istotnego uporania się z funkcjami współczesnego designu. Stąd wniosek przyjmowany przez autora: uznanie paradygmatu badań kultury designu za dziedzinę badań akademickich wymaga odmiennej wrażliwości niż ta, która jest domeną badań kultury wizualnej.
(przeł. Marcin Składanek)
Nigel Cross
Designerskie sposoby pozyskiwania wiedzy: design jako dyscyplina kontra design jako nauka
Tematem artykułu są związki między designem a nauką, ukazane przez autora w perspektywie historycznej. Rozwój designu wyznaczały próby systematyzacji wiedzy o projektowaniu i dążenie do stworzenia swoistej metodologii designu. Analizując różne sposoby opisu relacji między designem a nauką, autor wyodrębnia trzy różne interpretacje tej zależności: design naukowy (scientific design), design jako nauka (design science) oraz nauka o designie (a science of design). Wadą wszystkich tych podejść jest badanie designu w oderwaniu od praktyki. Akcentując dynamiczny charakter procesów twórczych autor postuluje odejście od poszukiwania rygorystycznej metody designu, proponując zarazem jego rozumienia jako dyscypliny. Design postrzegany w ten sposób może oznaczać design, który należy badać na jego własnych zasadach, opierającą się na refleksyjnym praktykowaniu projektowania.
(przeł. Marta Heberle i Maciej Ożóg)
Marcin Składanek
Projektowanie interakcji – pomiędzy wiedzą i praktyką
Elisa Giaccardi, Gerhard Fischer
Kreatywność i ewolucja: perspektywa metadesignu
Anna Nacher
Projektowanie jako negocjacja – między dominacją kodu a ekstazą partycypacji
Maciej Ożóg
Projektowanie sztuki. Sztuka nowych mediów w perspektywie metadesignu
Marcin Rychlewski
Historia rocka według nośników
Autor analizuje – w wymiarze historycznym – wpływ przemian technologicznych na wielokodową strukturę rocka oraz opisuje zmiany, jakie dokonywały się w ramach procesów jego nadawania i odbioru. Interesują go zarówno nośniki (singel, winylowa płyta długogrająca, płyta kompaktowa, kaseta VHS i płyta DVD, format MP3), jak i urządzenia służące do rejestracji, odtwarzania czy generowania dźwięku (magnetofon wielośladowy, walkman, discman, sampler).
Ewa Gołębiowska
Dizajn w przestrzeni codziennej Śląska
i inne
POLECAM!
O designie
Marcin Składanek
Wprowadzenie: design jako wyzwanie
Współcześnie pojęcie designu zdaje się wykraczać poza wszelkie kategoryzacje. Powszechna obecnie akceptacja złożoności designu łączy się z równie powszechną świadomością potrzeby istotnej rekonfiguracji dotychczasowego modelu badania designu. Poszukiwanie adekwatnych formuł analizy skomplikowanych układów, w których funkcjonuje współczesny design, otwiera przestrzeń interdyscyplinarnych, rozproszonych i wielopoziomowych eksploracji wymagających stałego konstruowania metod i pojęć organizujących debaty. Wobec wyjątkowego rozmnożenia praktyk designu szczególnej mocy nabiera pytanie o jego status i funkcję w szerszym układzie współczesnej kultury. Integracja perspektywy badań kulturowych oraz badań designu, w dużej mierze wciąż jeszcze potencjalna, może przysłużyć się konstrukcji bardziej holistycznego ujęcia zarówno kultury, jak i designu.
Weronika Bryl-Roman
Inflacja designu?
Design urasta obecnie do rangi kulturowego konceptu, który wykracza poza ramy projektowania przedmiotów. Nasilają się tendencje traktujące design jako oręż w zmaganiach z wyzwaniami dnia dzisiejszego (urban design, social design, sustainable design). Tradycyjny wymiar projektowania, ukierunkowany na wytwarzanie dóbr konsumpcyjnych, bywa pożywką np. dla praktyk culture jamming i innych działań spod znaku designu krytycznego. Pole kulturowych praktyk definiowanych jako design poszerza się. Czy jednak design nie pada ofiarą nadużycia, wówczas gdy za jego pomocą próbuje się porządkować niemal całą rzeczywistość ludzkiego działania i jego wytworów?
Józef A. Mrozek
Historia designu a historia sztuki
Jesteśmy w ostatnich latach świadkami rosnącego zainteresowania historią designu, czemu towarzyszy stawianie pytań o miejsce wzornictwa przemysłowego w kulturze i cywilizacji. Wzornictwo, podobnie jak sztuka stosowana, jest zwykle umiejscawiane w kręgu sztuk pięknych, a działalność projektanta uznawana za kreację artystyczną. Jednak współczesny design nie mieści się w tak nakreślonych ramach. Cele, jakie sobie stawia, diametralnie różnią się od celów sztuki, podobnie jak narzędzia i środki wyrazu, którymi się posługuje. Prezentowany tekst stara się dowieść, że historia wzornictwa nie jest częścią historii sztuki, lecz historii cywilizacji, a metodologia badań tej dyscypliny jest obecnie bliższa antropologii kultury niż historii sztuki.
Guy Julier
Od kultury wizualnej do kultury designu
Artykuł dotyczy sposobów, na jakie badania designu oraz kultury sytuują się wobec obiektów swoich studiów oraz jak definiują zasięg własnych eksploracji. Autor analizuje paradygmat kultury wizualnej jako określony sposób postrzegania, eksponując jednocześnie jego ograniczenia w ujęciu designu. Twierdzi, że hermeneutyczne stanowisko zajmowane przez niektórych przedstawicieli badań kultury wizualnej tłumaczy ich dyskomfort i niemożność istotnego uporania się z funkcjami współczesnego designu. Stąd wniosek przyjmowany przez autora: uznanie paradygmatu badań kultury designu za dziedzinę badań akademickich wymaga odmiennej wrażliwości niż ta, która jest domeną badań kultury wizualnej.
(przeł. Marcin Składanek)
Nigel Cross
Designerskie sposoby pozyskiwania wiedzy: design jako dyscyplina kontra design jako nauka
Tematem artykułu są związki między designem a nauką, ukazane przez autora w perspektywie historycznej. Rozwój designu wyznaczały próby systematyzacji wiedzy o projektowaniu i dążenie do stworzenia swoistej metodologii designu. Analizując różne sposoby opisu relacji między designem a nauką, autor wyodrębnia trzy różne interpretacje tej zależności: design naukowy (scientific design), design jako nauka (design science) oraz nauka o designie (a science of design). Wadą wszystkich tych podejść jest badanie designu w oderwaniu od praktyki. Akcentując dynamiczny charakter procesów twórczych autor postuluje odejście od poszukiwania rygorystycznej metody designu, proponując zarazem jego rozumienia jako dyscypliny. Design postrzegany w ten sposób może oznaczać design, który należy badać na jego własnych zasadach, opierającą się na refleksyjnym praktykowaniu projektowania.
(przeł. Marta Heberle i Maciej Ożóg)
Marcin Składanek
Projektowanie interakcji – pomiędzy wiedzą i praktyką
Elisa Giaccardi, Gerhard Fischer
Kreatywność i ewolucja: perspektywa metadesignu
Anna Nacher
Projektowanie jako negocjacja – między dominacją kodu a ekstazą partycypacji
Maciej Ożóg
Projektowanie sztuki. Sztuka nowych mediów w perspektywie metadesignu
Marcin Rychlewski
Historia rocka według nośników
Autor analizuje – w wymiarze historycznym – wpływ przemian technologicznych na wielokodową strukturę rocka oraz opisuje zmiany, jakie dokonywały się w ramach procesów jego nadawania i odbioru. Interesują go zarówno nośniki (singel, winylowa płyta długogrająca, płyta kompaktowa, kaseta VHS i płyta DVD, format MP3), jak i urządzenia służące do rejestracji, odtwarzania czy generowania dźwięku (magnetofon wielośladowy, walkman, discman, sampler).
Ewa Gołębiowska
Dizajn w przestrzeni codziennej Śląska
i inne
POLECAM!
sobota, 9 stycznia 2010
piątek, 8 stycznia 2010
Wystawa "Wa: Harmonia. Japoński design dziś"
15 stycznia – 28 marca 2010
Instytut Wzornictwa Przemysłowego, ul. Świętojerska 5/7, Warszawa
Sala im. prof. Wandy Telakowskiej
10.00 - 19.00 codziennie oprócz poniedziałków
WSTĘP WOLNY
Przygotowanie wystawy: Japan Foundation
Kuratorzy wystawy: Hiroshi Kashiwagi, Masafumi Fukagawa, Shu Hagiwara, Noriko Kawakami
Komisarz wystawy: Ewa Cieślik, IWP
Scenografia wystawy: Hiroshi Yoneya, Ken Kimizuka,Yumi Masuko
Aranżacja wystawy i opracowanie graficzne: Sophie Kumpera
Wystawa „WA: HARMONIA. Japoński design dziś” zaprezentuje 161 przedmiotów codziennego użytku zaprojektowanych przez wybitnych japońskich designerów, m.in. Naoto Fukasawę. Zamysłem twórców wstawy jest przybliżenie, na przykładach obiektów japońskiego designu, idei „WA”, która oznacza stan harmonii we wszystkich dziedzinach życia.
„WA, wartość znakomicie godna szacunku, opiera się na zasadzie, iż trzeba unikać wszelkiej niezgody” – tak brzmi pierwsze zdanie w ogłoszonej w 604 roku pierwszej konstytucji japońskiego cesarstwa. Od tego czasu dla Japończyków „WA” przez wieki było synonimem idealnej zgody, która musi królować między wszystkimi istnieniami, w tym ożywionymi i nieożywionymi. Z czasem termin ten zaczął również oznaczać „rzeczy japońskie”. Pojęcie „wa” zaczęto wręcz używać jako przeciwieństwo do pojęcia „yô” („Zachód”). Tę bipolaryzację można odnaleźć np. w pojęciach washoku/yôshoku (kuchnia japońska/kuchnia zachodnia) lub w wafuku/yôfuku (tradycyjny strój japoński/tradycyjny garnitur europejski).
Przykładem takiego pojmowania japońskiego wzornictwa mogą być zestawienia wydające się na pierwszy rzut oka całkowicie antagonistyczne, np.: naturalny/sztuczny, rękodzieło/przemysł, tradycja/technologia współczesna, wiejski/miejski, małe przedsiębiorstwo/wielkie przedsiębiorstwo.
Obiekty wyeksponowane zostały według podziału na 12 kategorii (odpowiadających różnym typom użytkowania, m.in. sztuka stołu, akcesoria łazienkowe, zabawki, ubrania i dodatki) oraz sześć słów - kluczy, ilustrujących koncepcje, uczucia i gusta obecne we wzornictwie japońskim: Kawaii (uroczy), Kurafuto – (niepowtarzalny), Kime (finezyjny), Tezawari (zmysłowy w dotyku), Minimaru (minimalistyczny) i Kokorokubari (przemyślany).
Więcej na iwp.com.pl
Wystawę przygotowała Japan Foundation. Celem tej założonej w 1972 roku instytucji jest promocja dialogu pomiędzy Japonią a innymi krajami za pośrednictwem kultury.
czwartek, 7 stycznia 2010
Bardzo dziękuję III rocznikowi
za przyniesione i nadesłane prace zaliczeniowe, za Państwa zaangażowanie i świetne pomysły.
Z niecierpliwością czekam na resztę.
Z niecierpliwością czekam na resztę.
niedziela, 3 stycznia 2010
Subskrybuj:
Posty (Atom)